Zabytkowa dzielnica została nazwana „Małą Francją” jeszcze w czasach niemieckich (na początku XVI wieku). Nie był to bynajmniej przejaw francuskiego patriotyzmu – przyczyna była zupełnie inna,bardziej prozaiczna. Mała Francja była nazywana wcześniej „Małą Francą”, ponieważ żołnierze króla Franciszka I, zarażeni kiłą we Włoszech, przebywali tu na kwarantannie i leczyli swoje chore narządy. Choroba, przywleczona do Europy przez żeglarzy Kolumba, eksplodowała w Europie w 1494 r. w Neapolu, gdzie wkroczyła armia francuska (za panowania Ludwika XII, ojca Franciszka I), po przepędzeniu wojsk hiszpańsko-włoskich. Niedługo potem okazało się, że znaczna część wojsk francuskich zachorowała na dziwną chorobę, przeniesioną przez kobiety, które obcowały wcześniej z Hiszpanami. Ponieważ zachorowali tam Francuzi, Włosi nazwali ją chorobą francuską, a ponieważ zachorowali we Francji, Francuzi nazywali ją włoską lub hiszpańską. Polacy nazywali ją francuską lub francą, a Rosjanie – polską. Warto zapamiętać, że w Lublinie znajduje się grób lekarza, który jako pierwszy na świecie napisał traktat o leczeniu tej choroby. Jak się nazywał i gdzie spoczywa?