Zapewnienie Miejskiego Konserwatora Zabytków, pana Huberta Mącika o planach przeniesienia 25 pomnikowych tablic na cmentarz wojskowy, i zastąpienia ich nową – starą tablicą, nie znalazło echa w mediach. Być może są podjęte takie działania. Tylko – dlaczego działa się w tej sprawie w „takiej konspiracji”? – nie słyszałem o wydanej przez Wojewodę Lubelskiego decyzji o demontażu obecnego pomnika. Po zakończeniu przebudowy Placu Litewskiego trudno będzie go ponownie zamykać i zajmować się osobno kolejną sprawą przebudowy pomnika. Ale – natchnęła mnie jednak pewna idea: DOKŁADNIE 15 SIERPNIA PRZYPADA 700 LECIE NADANIA PRAW MIEJSKICH LUBLINOWI I BITWY WARSZAWSKIEJ, KTÓRA JEST ŚWIĘTEM WOJSKA POLSKIEGO! Czy tej randze lokalnego święta nie możemy nadać rangi ogólnopaństwowej – odsłonięcia „na nowo” pomnika Nieznanego Żołnierza – kopii pomnika przedwojennego? Czekam na pilotowanie tej sprawy przez media – z podaniem kalendarza wydarzeń: wydania decyzji, ogłoszenia konkursu, wyłonienia projektanta – i terminu wykonania – 15 sierpnia 2017 r. Pozostało niecałe 9 miesięcy… Ciekawe, co z tej koncepcji urodzi się w głowach wojewódzkich i miejskich urzędników.

Zamieszczony poniżej artykuł z 26 maja przestawia tzw. Pomnik Nieznanego Żołnierza w Lublinie. Jest to pomnik – świadectwo fałszowania historii przez władze PRL. Obok głównej tablicy: ‚NIEZNANY ŻOŁNIERZ POLEGŁ W WALCE O WYZWOLENIE NARODOWE I SPOŁECZNE” są płyty 24 pól bitewnych z okresu II wojny światowej, z których tylko 4 nie są poświęcone żołnierzom AL, LWP i BCh (czytaj poniższy tekst). Pomijając zafałszowanie historii, bo w samej kampanii wrześniowej było aż 69 bitew (nie ma tu ani Westerplatte, ani Wizny, ani obrony Warszawy, ani Tomaszowa Lubelskiego itd.), to wybiórcze traktowanie historii jest wielką niesprawiedliwością wobec tych którzy walczyli i ginęli w innych bitwach. Dokładnie 54 lata temu postawiono pomnik chwały – prawie wyłącznie dla partyzantów AL i żołnierzy LWP, przy okazji niszcząc pomnik Konstytucji 3 Maja, postawiony jeszcze za austriackich okupantów w czasie I wojny światowej. Dokładnie połowa tego okresu 54 lat przypada na czasy PRL, a druga połowa na tzw. III RP. I co zrobiły przez kolejnych 27 lat władze samorządowe Lublina oraz wojewódzkie władze państwowe w sprawie zmiany treści pomnika? – NIC! – przypuszczam, że większość z tych urzędników nawet nie uświadamiała sobie, jaką treść pomnik zachowuje.

Przebudowa placu była pretekstem do zmiany pomnika. Na debacie TVP Lublin, poświęconej przebudowie Placu Litewskiego ten problem został pominięty. Nie został zauważony? – chyba tak. Niedługo potem rozgorzała ostra polemika, sfilmowana przez TVP Lublin na temat treści tego pomnika. Epigoni komunizmu zawzięcie bronili pomnika w jego dotychczasowej formie. Z kolei Wojewoda Lubelski Przemysław Czarnek obrócił busolę polityczną o 180 stopni, sugerując, że tym razem powinien być pomnik dla żołnierzy AK, bo to ona głównie walczyła o niepodległość. „Salomonowe” rozwiązanie zaproponował miejski konserwator zabytków Hubert Mącik, sugerując by powrócić do przedwojennej koncepcji pomnika. Historyczny argument komunistów został przez pana Mącika przebity bardziej historycznym argumentem. Ale na tym misja pana Mącika się skończyła… (Przy okazji – gdy w sierpniu zapytałem go na facebooku, dlaczego mirabelki zasłaniają pomnik Konstytucji 3 Maja i dlaczego nie są wycięte? – otrzymałem odpowiedź: ‚bo są ozdobne”).

Dla mnie – sporem kończącym polityczny dysonans, gdy na 11 Listopada część osób idzie pod Pomnik Nieznanego Żołnierza, a część – pod pomnik Piłsudskiego, byłaby jedna płyta, jak na cmentarzu Orląt Lwowskich – też długo negocjowana z przeciwnikiem politycznym: ‚NIEZNANY ŻOŁNIERZ POLEGŁY ZA OJCZYZNĘ” – symbolizujący wszystkich poległych – od czasów Mieszka I – aż do drugiej połowy XX wieku. Jaka jest przeszkoda w dokonaniu tej zmiany?

Dzisiaj miałem okazje przejść przez część otwartego po przebudowie Placu Litewskiego. Zobaczyłem ze zdziwieniem, że pomnik świadectwa PRL ma się dalej bardzo dobrze! Nikt go nie ruszył, bo zamawiający inwestycję – czyli prezydent Lublina, dobrze się czuje w klimacie PRL. Ja już miejskich urzędników zdążyłem nazwać „carskimi czynownikami” (przy okazji blokowania mojej usługi Lublin City-Tour). Wypada mi dodać, że są również komuchami, a miasto nazwane „miastem inspiracji” zasługuje na miano LUBLIN – MIASTEM URZĘDNICZEJ INERCJI! (tej nazwy użyłem już pond 3 lata temu).

Na koniec – nie mam antykomunistycznych fobii. 15 września sam zaprotestowałem przeciw zmianie ulic Hertz, Raabego i Wójtowicza, wskazując, że dla innych bohaterów mogą się znaleźć nowe ulice. Ale czy szanownych komunistów krzywdzę uniwersalnym hasłem: „NIEZNANY ŻOŁNIERZ POLEGŁY ZA OJCZYZNĘ”? – hasłem, które nie dzieli, tylko, łączy ideę walki o niepodległość? Oczekuję od władz województwa skutecznej interwencji przeciw dalszemu fałszowaniu historii przez obecne władze Lublina.

Pan Żuk sam sobie działa na własną szkodę – a przede wszystkim – na szkodę miasta i turystów. 10 czerwca 2013 r. byłem na spotkaniu z nim i absolutnie nie wyraził zgody na wjazd naszych pojazdów elektrycznych na Stare Miasto. Dwa razy sprawa trafiła na sesję rady (18 października 2013 i 25 czerwca 2015 r.) – i też nic! W dniu 25 czerwca 2015 r. udzielił wywiadu do TVP Lublin i innych mediów, że sprawa wymaga zasięgnięcia opinii publicznej i konsultacji społecznych. Były dwie interpelacje radnych – i nic!, wygrałem sondaż w Dzienniku Wschodnim (jedyny sondaż, który przegrał pan Żuk) – i nic!, uzyskałem pozytywną opinię Rady Dzielnicy Stare Miasto – i nic! Uzyskałem pozytywną opinię Urzędu Wojewódzkiego i Zarządu Dróg i Mostów, wyrażoną w jednym piśmie z dnia 8 lipca 2016 r. – i nic!, zostałem w tym piśmie poinformowany że ostateczna decyzja należy do prezydenta Lublina oraz że w tej sprawie Urząd Wojewódzki i Zarząd Dróg i Mostów zwróci się do prezydenta Lublina – i NIC! Miałem w tamtym roku grupę z osobami niepełnosprawnymi, zwracaliśmy się do Zarządu Dróg i Mostów – i nic!
Pan Żuk jest specem od bezsensownego trwonienia pieniędzy i zadłużania miasta. Na absurdalny przelot do Izraela Urząd Marszałkowski i Urząd Miasta wydały razem ponad półtora miliona złotych. Teraz władze miasta wymyślają Stawy Królewskie za 86 mln, podczas gdy Zalew Zemborzycki i jego otoczenie ulegają dalszej dewastacji. Wizytówką miasta jest otoczenie zamku i Starego Miasta – CHLEW! Które miasto wojewódzkie w Polsce ma taki syf w samym centrum? – i to ma być gospodarz, który bezsensownie zadłuża w dalszym ciągu miasto, a nie dba o samo centrum miasta? „Pomnikiem dokonań” pana Żuka w opiniach turystów jest właśnie otoczenie zamku i Starego Miasta. I za to należy mu się czerwona kartka – AUT!

– to odpowiedź na hasło „murem za Żukiem”. Mimo wcześniejszej deklaracji o czynnym wystąpieniu przeciw Żukowi, ze względu na inne ważne sprawy, nie wezmę w niej udziału. Za całe zamieszanie przepraszam wszystkich przeciwników obecnego prezydenta Lublina, zwłaszcza te osoby, które poparły moją wcześniejszą ideę.

Fragment pieśni z powstania listopadowego, nie tylko z okazji Święta Niepodległości. Tym razem – o błoniach pod lubelskim zamkiem.
Wczoraj byłem na zebraniu w ratuszu w sprawie planów utworzenia tzw. Stawów Królewskich na terenie ogródków działkowych „Podzamcze” oraz zagospodarowania ogródków działkowych „Rusałka”. Moja obecność na tym zebraniu była przypadkowa – chyba nie dość uważnie przeczytałem informację w „Dzienniku Wschodnim”, w którym była informacja o zagospodarowaniu „błoni” na stawy. Wcześniej były pomysły utworzenia tzw. „oczka wodnego” bezpośrednio pod zamkiem, więc pomyślałem, że teraz ma być większy staw. Chciałem wystąpić z ideą budowy amfiteatru na około 3 tysiące miejsc, zbierającego z Placu Zamkowego wszystkie estrady, sportivale, boiska do piłki plażowej, itp. Na zebraniu było w sumie około setki osób – prawie wszyscy obecni, to właściciele działek oraz referenci, prowadzący zebranie i protokolantka. Na zebraniu nie było ani mediów, ani radnych, których nieobecność z powodzeniem zastępowały inne osoby, mające wszelkie predyspozycje, by godnie reprezentować lokalne środowisko oraz przyszłe władze miasta.
Urzędnik, referujący długo temat, sięgnął do argumentacji historycznej, powołując się na istniejące wcześniej w tym miejscu stawy królewskie. Po 45 minutach jego argumentacja została brutalnie przerwana przez zniecierpliwionych słuchaczy. Z całego wywodu rozbawił mnie jego argument, że „ma to być zbiornik retencyjny, strzegący miasta przed powodziami” (!). Po pierwsze – a jaką funkcję pełni Zalew Zemborzycki o powierzchni 280 h, zbudowany 42 lata temu ponad miastem? A po drugie – a kto buduje zbiornik retencyjny, mający chronić miasto przed powodziami, poniżej centrum miasta?
Pomijam słuszne argumentacje zaniepokojonych działkowiczów, bo to jest inny temat, który mnie osobiście nie dotyczy. Chcę zadać radnym, którzy w 2012 r. podjęli taką uchwałę – jak można bezsensownie rozpoczynać zupełnie zbędną inwestycję, mając na terenie gminy Lublin prawie zupełnie zdewastowane otoczenie Zalewu Zemborzyckiego, który jak wiele miejsc w tym mieście powinien być dla obecnych władz i ich poprzedników – powodem do wielkiego wstydu – jak zresztą wiele innych miejsc w tym mieście? Wskazałem przedstawicielom władz na jezioro Malta w Poznaniu i cały kompleks rekreacyjny z termami wokół tego jeziora. Dlaczego przez ćwierć wieku samorządu nie zadbano o modernizację obiektów nad zalewem (na zasadzie otwartych przetargów i wieloletniej dzierżawy miejsc, pozwalającej inwestorom wyłożyć swoje pieniądze)? Dlaczego od ponad 40 lat nie oczyszczono zalewu z torfowego podłoża, powodującego zmętnienie wody w kolorze brunatnym? Dlaczego nie oczyszczono zalewu z wielkiego śmietniska (rowery, pralki i inny sprzęt agd)? Dlaczego nie zadbano o nawiezienie tysięcy ton piachu, oczyszczającego podłoże i tworzącego czyste plaże? Dlaczego nie zadbano o budowę wielkiego ośrodka rekreacyjnego nad zalewem? Dlaczego do tej pory nie wybudowano arterii w tym kierunku, ułatwiającej szybki dostęp mieszkańców Lublina do tego obiektu? Na koniec – jakie działania podjęły władze w celu reaktywacji zdewastowanego otoczenia zalewu – czy przedłożyły jakikolwiek projekt, czy występowały o fundusze na ten cel? Budować nowe stawy, mając na terenie miasta zaniedbany zalew – to szczyt kolejnego bezmyślnego marnotrawstwa środków publicznych na zupełnie bezsensowny cel.
Pointą tego zebrania były wnioski, by składać protesty do władz miasta. Ja podpowiedziałem obecnym, że niezależnie od tych protestów – niech zbiorą ponad tysiąc podpisów, by złożyć obywatelski projekt uchwały do Rady Miasta, mając już doświadczenie w akcji zbierania podpisów. Mimo zebrania, trwającego w sumie ponad trzy godziny – nie uważam tego czasu za stracony. Poznałem nowe, interesujące osoby, które z pewnością włączą się do wspólnej walki o miejsca w radzie miasta w najbliższych wyborach samorządowych. Odpowiedzią na hermetyczne partyjne klany wyborcze będzie komitet wyborczy, rzeczywiście reprezentujący interesy mieszkańców.