Poczet „Stu wybitnych lublinian i zasłużonych dla Lublina”.
Jutro kolejną postacią będzie król Zygmunt August, który wybierając Lublin na miejsce unii polsko-litewskiej, najbardziej przyczynił się do rozsławienia miasta. Dzisiaj postacią na liście „Stu…” jest król Kazimierz Jagiellończyk:

5. Kazimierz Jagiellończyk – wielki książę Litwy od 1440 r., król Polski w latach 1447-1492. Król zasłużył się dla Lublina, tworząc z w 1474 roku z tak zwanej ziemi lubelskiej – wschodniej części województwa sandomierskiego nowe województwo lubelskie, które miało obszar powyżej 10 tys. km2. Była to więc część obecnej Lubelszczyzny (w skład obecnego województwa lubelskiego wchodziły dawne województwa: lubelskie, ruskie, bełskie i brzeskie, a granice województwa między Wisłą a Bugiem wytyczono po Kongresie Wiedeńskim). Sejmik województwa lubelskiego zbierał się w najpierw Urzędowie, a od 1572 r. – w Lublinie, w kościele dominikanów (na czas sejmikowych obrad duchowni zabierali Najświętszy Sakrament). Król zwiększył liczbę jarmarków w Lublinie do czterech w skali roku, przyczyniając się do wzrostu gospodarczego miasta. Istnieje opinia, że w lubelskim zamku Jan Długosz kształcił jego synów. W Lublinie król Kazimierz został uwieczniony na fresku w kościele Wniebowzięcia NMP, jako wjeżdżający do miasta na czele oddziału rycerzy, chociaż są opinie, że to król Jagiełło wracający spod Grunwaldu. Jest to jeden ze starszych tematów świeckich w obiektach sakralnych.