Poczet „Stu wybitnych lublinian i osób zasłużonych dla Lublina”.

Zgodnie z zapowiedzią kontynuuję prezentację postaci, które zasłużyły się dla naszego miasta. Po serii władców – księcia Leszka Czarnego i sześciu królów, od jutra nasi zasłużeni dla Lublina będą przedstawiani w porządku alfabetycznym. Jutro będzie architekt Julian Ankiewicz. Dzisiaj mamy króla Stefana i jego dzieło:

7. Stefan Batory – król Polski i wielki książę Litwy w latach 1576-1586. W 1578 r. król ustanowił w Lublinie Trybunał Koronny – najwyższy sąd apelacyjny dla szlachty w sądowniczej prowincji Małopolsce, do której w roku 1589 włączona została Ukraina wraz z Kijowem. Lubelski trybunał przyczynił się do powstawania wielu rezydencji magnackich w mieście – sędziowie trybunału i jego marszałkowie budowali sobie pałace, które obecnie świadczą o dawnej pozycji Lublina, jako jednej z dwóch stolic polskiego sądownictwa. Sądownicza prowincja Małopolski (z Ukrainą), była kilka razy większa od prowincji Wielkopolski (z Mazowszem), choć historyczne nazwy sugerują co innego. Trybunał działał w Lublinie od Wielkanocy do Adwentu (ponad 2 razy dłużej, niż w Piotrkowie). Na sejmikach wybierano 32 sędziów nazywanych deputatami, którzy wybierali spośród siebie marszałka. Kapituły kolegiackie wybierały 6 deputatów duchownych, którzy wybierali spośród siebie prezydenta. Sędziowie duchowni brali udział w sporach między szlachcicem, a duchownym – w równej liczbie z sędziami szlacheckimi. Kadencja sędziów trybunału trwała 1 rok. Po 4 latach przerwy mogli kandydować ponownie.