Poczet „Stu sławnych lublinian i osób zasłużonych dla Lublina”. Po prezentacjach siedmiu władców oraz dwóch osób z pierwszej litery alfabetu, jutro zaprezentuję Jozafata Barszczewskiego – powstańca. Postacią 12 stycznia jest architekt lubelski „Jacobus Balin, murarius italianus lublinensis”:

10. Balin Jakub (?- 1623) – architekt włoski, uważany za głównego przedstawiciela odmiany renesansu, nazywanego lubelskim. Chociaż pierwszym obiektem, reprezentującym typ budowli z bogatą sztukaterią jest obecna katedra zamojska, postawiona przez Bernardo Morando, dzieła Balina upowszechniły lokalną odmianę stylu. Balin reprezentuje liczne grono lubelskich architektów i sztukatorów, tworzących lub dekorujących obiekty sakralne i pałace Lublina (Bernardoni, Briccio, Cangerle, Falconi, Muszyński, Negroni, Traversi, Tremanzel, Wolff). Artysta zasłynął w Lublinie z dwóch dzieł – budowy pałacu Rafała Leszczyńskiego (obecnie – klasztor karmelitów) i przebudowy kościoła św. Pawła, który po pożarze w 1602 r., został zmieniony z budowli gotyckiej, o układzie halowym, na typowy dla renesansu układ bazylikowy. Balin zasłynął także z przebudowy kazimierskiej fary. Innym dziełem Balina był kościół MB z Góry Karmel, który po pożarze w 1803 r. został przebudowany na klasycystyczny ratusz. Cechy renesansu lubelskiego posiada kilkanaście obiektów sakralnych Lublina, wśród których wyróżnia się znany z bogatej sztukaterii kościół św. Pawła – dzieło Balina.