Kontynuuję poczet „Stu wybitnych lublinian i osób zasłużonych dla Lublina”. W czwartek będzie prezentowany lekarz i społecznik Stanisław Dobrucki. Natomiast w środę – człowiek, który z powodu jednej intensywnej nocy w Lublinie wszedł na trwałe do podręczników historii oraz do historii Lublina. Był nim lewicowy polityk i działacz niepodległościowy – Ignacy Daszyński:

21. Daszyński Ignacy (1866-1936) – polityk, marszałek sejmu, wicepremier rządu II RP, kilkudniowy premier Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej w Lublinie. Urodził się w Zbarażu. Za działalność patriotyczną został usunięty z gimnazjum w Stanisławowie. Po studiach w Krakowie związał się z ruchem socjalistycznym. Był posłem do parlamentu w Wiedniu z ramienia partii PPSD. W czasie I wojny światowej wszedł do Naczelnego Komitetu Narodowego, który uratował Legiony Piłsudskiego. 6/7 listopada 1918 r. politycy z PPS powołali Ignacego Daszyńskiego na premiera Rządu Tymczasowego, który miał swoją siedzibę w pałacu Lubomirskich przy Placu Litewskim w Lublinie. Jego rząd nie miał większego znaczenia – działała jeszcze Rada Regencyjna, która 11 listopada przekazała zwierzchnictwo nad armią Piłsudskiemu, a 3 dni później oprócz niej pełnię władzy Piłsudskiemu przekazał także Rząd Tymczasowy. Daszyński był po przewrocie majowym marszałkiem sejmu, który zasłynął z twardego stanowiska wobec Piłsudskiego – nie zgodził się otworzyć sesji sejmu przy demonstracji siły przez wojsko. Zmarł w Bystrej koło Bielska. Kilkudniowy Rząd Tymczasowy nazwano lubelskim.