Zgodnie z zapowiedzią, kontynuuję listę „Stu wybitnych lublinian i osób zasłużonych dla Lublina”. Następną postacią będzie architekt Czesław Gawdzik. Postacią na poniedziałek będzie jego wieloletni współpracownik – Henryk Gawarecki:

25. Gawarecki Henryk (1912-1989) – historyk sztuki, przewodnik po Lublinie. Urodzony w Twerze, w 1921 r. podjął naukę w gimnazjum w Lublinie. Ukończył budownictwo na Politechnice Warszawskiej. W okresie wojny pracował jako technik w różnych miastach GG. Po upadku powstania warszawskiego przebywał w obozie jenieckim w Pruszkowie, z którego uciekł. W 1945 r. przybył do Lublina. Podjął pracę jako inspektor budowlany, a jednocześnie studiował historię sztuki na KUL. W l. 1950-1964 pełnił funkcję Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Miał wpływ na renowację lubelskiego Starego Miasta (1954 r.) i Bramy Krakowskiej. Prowadził zajęcia na KUL z dziedziny muzealnictwa, ochrony zabytków i historii sztuki, prowadził pogadanki radiowe, odczyty i prelekcje, wydawał wiele przewodników po województwie i po Lublinie m.in. „Ulicami Lublina” (wspólnie z Cz. Gawdzikiem), „Lublin – krajobraz i architektura” oraz „O dawnym Lublinie”. Był wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego PTTK oraz członkiem wielu towarzystw. Zmarł w Lublinie. Żona – Maria z Pożaryskich i córka pracowały w Bibliotece im. H. Łopacińskiego. Imieniem Gawareckich została nazwana ulica w Śródmieściu Lublina.