Mój serial: „Stu wybitnych lublinian i osób zasłużonych dla Lublina”:
Kolejną postacią będzie główny architekt przedwojennego Lublina, Ignacy Kędzierski. Postacią na piątek będzie osoba, która najbardziej rozsławiła powojenny Lublin i Lubelszczyznę. Jest to Wanda Kaniorowa:

41. Kaniorowa Wanda, z domu Królikowska (1912-1980) – reżyser teatralny, choreograf. Urodzona w Kijowie, od najmłodszych lat przejawiała pasje artystyczne i reżyserskie, które zaczęła realizować w szkołach Polesia i Lubelszczyzny. W 1948 r. utworzyła w Lublinie Teatr Młodego Widza, który w 1953 r. przekształcił się Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Lubelskiej. Zespół rozwinął się dzięki wybitnym cechom osobowym jej założycielki – zdolnościom organizacyjnym, pedagogicznym i artystycznym, a sama artystka zasłynęła z choreografii tańców narodowych. Zespół rozsławiał Lubelszczyznę na koncertach w kraju i za granicą. Pierwszy występ zagraniczny zespół miał w 1959 r., będąc od tego czasu artystycznym ambasadorem naszego regionu. Artystka Kaniorowa zmarła 1980 r. w Lublinie, a rok późnej lubelski zespół pieśni i tańca otrzymał jej imię. W 1994 r. zespół został przejęty przez samorząd Lublina, a od 1998 r. występuje pod nazwą Zespół Pieśni i Tańca „Lublin” im. Wandy Kaniorowej. W ciągu ponad 65 lat działalności zespołu, występowało w nim ponad 30 tysięcy uczestników. Obecnie w zespole jest 16 grup wiekowych od 5-25 lat, w których uczestniczy jednocześnie około 500 osób.