Pocztu „stu wybitnych lublinian i osób zasłużonych dla Lublina” – ciąg dalszy. W czwartek będzie przedstawiony założyciel KUL, wybrany w 2001 przez Gazetę w Lublinie „Lublinianinem stulecia”. Postacią na środę jest Henryka Pustowojtówna:

69. Pustowojtówna Henryka, zamężna Loewenhardt (1838-1881) – działaczka niepodległościowa. Urodzona w Wierzchowiskach, była córką gen. rosyjskiego Pustowojtowa i szlachcianki Kossakowskiej. Naukę podjęła u sióstr wizytek w Lublinie, następnie w Instytucie Wychowania Panien w Puławach. Po krótkim pobycie u matki w Żytomierzu, w wiosną 1861 r. przybyła do Lublina i stała się główną inicjatorką manifestacji patriotycznych w mieście: intonowała zakazane pieśni patriotyczne w katedrze, podczas wielkiej manifestacji patriotycznej przy pomniku Unii Lubelskiej 12 VIII 1861 r., mimo eskorty wojsk rosyjskich, jako pierwsza złożyła kwiaty przy pomniku, dając przykład innym Polkom. Reakcją władz była deportacja patriotki z Lublina, której dokonano w dniu 28 VIII w asyście tłumu kilkuset osób żegnających ją kwiatami, gdy wyjeżdżała do Żytomierza. W czasie powstania styczniowego przybyła nielegalnie do Królestwa, zostając adiutantem gen. M. Langiewicza. Po ewakuacji do Galicji, udała się na emigrację do Paryża. Wyszła za mąż za uczestnika powstania. Miała 4 dzieci. Zmarła nagle. Została pochowana w Paryżu. W Lublinie na Konstantynowie jest ulica jej imienia.