Ciąg dalszy „Pocztu stu wybitnych lublinian i osób zasłużonych dla Lublina. W sobotę będzie przedstawiony kompozytor, autor hymnu Dubrownika. Postacią na piątek jest wybitny lubelski archiwista, dokumentujący polskie zbiory w Moskwie, autor wielu publikacji o Lublinie, Jan Riabinin:

71. Riabinin Jan (1878-1942) – historyk, archiwista. Urodzony w Lublinie. Jego ojciec był Rosjaninem, rodzice matki pochodzili z Prus i z Francji. Jan rozpoczął naukę w gimnazjum gubernialnym w Lublinie. Od 1894 r. kontynuował naukę w Moskwie, studiując historię na tamtejszym uniwersytecie. W l. 1904-1918 pracował w Archiwum Głównym MSZ Rosji w Moskwie. W l. 1919-1921 przebywał w Mariupolu na Ukrainie. Do Polski powrócił w 1921 r. Do 1938 r. pracował w lubelskim Archiwum Państwowym. Opracowany przez niego w Moskwie w 1914 r. katalog Archiw Carstwa Polskago, cz. 1. Wnutrennije dieła Polszi, stał się podstawowym źródłem informacji dla delegacji polskich archiwistów, podejmujących zadania rewindykacyjne polskich dokumentów w ZSRR. W lubelskim archiwum porządkował akta, wydając przewodniki archiwalne, m.in. Materiały do historii Lublina. Jako historyk pisał o funkcjonowaniu Lublina i życiu jego mieszkańców w Polsce przedrozbiorowej. Prawosławny Rosjanin dołącza do grona ludzi wielu narodów i kultur, tworzących nasze miasto. Jan Riabinin był żonaty. Syn Sergiusz, profesor UMCS, przed bezpotomną śmiercią przekazał swoją kamienicę na muzeum J. Czechowicza.