„Stu wybitnych lublinian i osób zasłużonych dla Lublina”. W środę bohaterem dnia będzie człowiek, który w Lublinie nie mieszkał, ale rozsławił w świecie Lublin, jak mało kto. Postacią na wtorek jest nauczyciel młodych Wieniawskich – Stanisław Serwaczyński:

74. Serwaczyński Stanisław (1790-1859) – kompozytor, skrzypek-wirtuoz. Urodzony w Lublinie, syn Michała, koncertmistrza kapeli kolegiackiej w Lublinie. Początkowo gry na skrzypcach uczył się u ojca, gry na fortepianie – u Jana Barcickiego. Naukę gry na skrzypcach kontynuował w Kocku i Preszburgu (obecnie Bratysława). W 1810 r. objął we Lwowie po Karolu Lipińskim stanowisko koncertmistrza orkiestry. W 1830 r. koncertował w Lublinie, następnie dawał koncerty w wielu miastach Europy. W latach 1832-1833 był koncertmistrzem orkiestry teatru w Wiedniu, w latach 1833-1838 dyrygował orkiestrą Opery Budapesztańskiej. W 1840 r. artysta koncertował w Lublinie, m.in. w salonie doktora Wieniawskiego, udzielając przy okazji lekcji młodemu artyście Henrykowi. W latach 1847-1859 Serwaczyński mieszkał w Lublinie. W kamienicy przy ul. Lubartowskiej 7 organizował wieczory muzykalne, w których wykonawcami była m.in. utalentowana młodzież. W 1859 r. wyjechał do Lwowa. Przed śmiercią wszystkie swoje rzeczy, pozostawione w Lublinie zapisał Radzie Gospodarczej przy Lubelskim Towarzystwie Dobroczynności. Zmarł we Lwowie. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.