Ponieważ w katalogu imprez nie ma tylko naszych opisów, zamieszczamy je poniżej:

1. Odniesienie do obchodów 700-lecia:

Wizytki, brygidki i inne mieszające się nazwy, nie porządkują wiedzy na temat dawnego Lublina. Fundacjom kościołów i klasztorów towarzyszyły wielkie wydarzenia – kościół Wniebowzięcia NMP był jedynym kościołem wotywnym za zwycięstwo pod Grunwaldem, kościół jezuitów ufundowali dwaj uczestnicy szczęśliwej wyprawy na Psków – Mikołaj Zebrzydowski i Bernard Maciejowski (wcześniej, na Starym Mieście książę Leszek Czarny ufundował kościół św. Michała jako wotum za zwycięstwo nad Jadźwingami, a król Kazimierz Wielki – kościół św. Stanisława i klasztor dominikanów – po zwycięstwie nad Tataram)i. Ironią losu jest fakt, że kiedy ratusz pełnił wymiennie funkcję siedziby władz miasta i trybunału koronnego, zaistniała potrzeba budowy osobnego, nowego ratusza i przeznaczenia starego ratusza wyłącznie na trybunał. Były plany, żeby po zasypaniu suchej fosy w 1611 roku, wybudować nowy ratusz przed Bramą Krakowską. Okazało się jednak, że sprytni karmelici załatwili sobie wcześniej działkę i wybudowali kościół MB z Góry Karmel (w 1611 r.!). Biedny burmistrz i rajcy musieli przechodzić od kwietnia do końca listopada – do innego budynku, a do swojego dawnego gmachu wracali na zimę. Ironia losu polega na tym, że w 1803 r. kościół i klasztor spłonęły, a władze austriackie nie pozwoliły karmelitom odbudować swojej świątyni i klasztoru. Karmelici musieli więc opuścić spalony kościół, który po przebudowie został przebudowany na magistrat – w tym czasie, kiedy już trybunału nie było (działał w Lublinie do 1793 r.). A więc – obiekt zyskał swoje przeznaczenie – wtedy, kiedy już nie był tak potrzebny, bo trybunał był już pusty!

2. Syntetyczny opis imprezy:

Zadaniem oferty „Lublin City-Tour – W KLASZTORNYM LABIRYNCIE – WĘDRUJĄCE ZAKONY” jest wyjaśnienie wielu nieporozumień, powstałych z nakładających się okresowo nazw. Wiele osób nie utożsamia „kościoła pobrygidkowskiego z kościołem powizytkowskim, a niektórzy nazywają go kościołem św. Brygidy. Byli w Lublinie karmelici i karmelici bosi, karmelitanki „józefatki” i karmelitanki „poczętki”.
Byli franciszkanie konwentualni, franciszkanie reformaci oraz zaliczani do rodziny franciszkańskiej – bernardyni i kapucyni.
Swoje kościoły mieli też dominikanie, jezuici, augustianie, misjonarze i bonifratrzy. Miały też bernardynki i szarytki.
Po jezuitach ich kościół przejęli trynitarze (stąd nazwa: wieża trynitarska), a pijarzy nie dorobili się własnego kościoła. Ciekawostką kulturową jest fakt, że brygidki mieszkały przez dwa wieki w jednym klasztorze z męską gałęzią tego zakonu – brygidami (podobno – w osobnych skrzydłach). Tę dwuznaczną sytuację zlikwidowano dopiero po Soborze Trydenckim – brygidzi wynieśli się z Lublina pod koniec XVI wieku.
Rokiem „wędrówek zakonów” w Lublinie był rok 1810, a rokiem ich likwidacji – 1864 – po Powstaniu Styczniowym.

Impreza jest tylko dla 13 osób w ciągu 10 dni.

Ponieważ w katalogu imprez nie ma tylko naszych opisów, zamieszczamy je poniżej:

1. Uzasadnienie obchodów 700-lecia:

Jedną z atrakcji Lublina są pałace w Śródmieściu, które są świadectwem politycznej roli Lublina w czasach działania trybunału koronnego. Wspaniałość rezydencji magnackich szła w parze z dostojeństwem ich właścicieli. Najpiękniejszy (obecnie z zewnątrz) pałac miał Rafał Leszczyński, marszałek trybunału, obrońca kalwinizmu, Stanisław Herakliusz Lubomirski poeta, erudyta i filozof, marszałek wielki koronny, w samym Lublinie miał 4 pałace, wśród nich – pierwszą rezydencję przy obecnym Placu Litewskim. Jego poprzednicy zasłynęli z obrony praw innowierców – Jan Firlej, uwieczniony na obrazie J. Matejki „Unia Lubelska” – jako obrońca kalwinizmu (wymusił na królu Walezym zaprzysiężenie wolności religijnej), a Konstanty Ostrogski – obrońca prawosławia – wybudował dla bojarów i ruskich kupców cerkiew, stojącą do dzisiaj. Z kolei następca Lubomirskiego, Karol Paweł Sanguszko, zasłynął jako fundator pobliskiego kościoła Piotra i Pawła oo. Kapucynów.

Ponieważ w katalogu imprez nie ma tylko naszych opisów, zamieszczamy je poniżej:

1. Odniesienie do obchodów 700-lecia:

Architektoniczną wspaniałość miasta tworzyli najwybitniejsi polscy artyści – najczęściej Włosi z pochodzenia. Początek XVII wieku – to niespotykany boom inwestycji w Lublinie, głównie kościelnych. W którym mieście w Polsce, tworzyło w tym czasie tylu niezależnych od siebie artystów? Jubileusz przypomina nam najbardziej doniosłe wydarzenia w historii miasta: Unię Lubelską i Trybunał Koronny. Wyjątkowość Lublina w XVII wieku polegała na tym, że w tym mieście było najwięcej jurydyk (23, wobec 21 w Krakowie) – obszarów, nie podlegających władzy burmistrza, czyli majątków klasztornych i magnackich. Były budowane i przebudowywane pałace magnackie, które w odróżnieniu od zburzonego zamku królewskiego, przetrwały do naszych czasów. Dzieła znanych mistrzów z XVII, XVIII i XIX wieku, potwierdzają rolę i wielkość Lublina w dawnych wiekach.

Ponieważ w katalogu imprez nie ma tylko naszych opisów, zamieszczamy je poniżej:

1. Odniesienie do obchodów 700-lecia:

Lublin może się szczycić lokalnym typem renesansu, który otrzymał przymiotnik „lubelski”. Ale w przeciwieństwie do Zamościa, reprezentującego tylko renesans, style w architekturze nakładały się w Lublinie kolejno. Lublin reprezentuje wszystkie główne style historyczne, a wieża zamkowa jako jedyna na Lubelszczyźnie, reprezentuje styl romański. Lublin ze stylem romańskim i gotykiem przegrywa z innymi wielkimi miastami Polski. Jego rozkwit przypada na czasy Jagiellonów i Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Obok spopularyzowanego już renesansu może pochwalić się wspaniałym barokiem, a lubelska katedra zachwyca swoim iluzjonizmem. 700-lecie Lublina jest okazją do prezentacji najlepszych czasów dla miasta, kiedy jednocześnie w mieście działało przy budowie obiektów około dziesięciu włoskich artystów.

Ponieważ w katalogu imprez nie ma tylko naszych opisów, zamieszczamy je poniżej:

1. Odniesienie do obchodów 700-lecia:

700-lecie Lublina jest okazją do zaprezentowania miasta, uwiecznionego na najstarszej rycinie miasta – panoramy Lublina w miedziorycie Brauna i Hogenberga z 1618 roku. Widok od strony Stawów Królewskich, którędy prowadzi obecna Aleja Unii Lubelskiej, najbardziej przybliża nas do tej najstarszej panoramy miasta. Zmieniły się nieco obiekty – poprzedni zamek miał inną formę, była wysoka wieża kościoła św. Michała, nie było obecnej Wieży Trynitarskiej i gmachu seminarium, ale wieże katedry, Bramy Krakowskiej, i kościoła św. Pawła pozostały te same.

Ponieważ w katalogu imprez nie ma tylko naszych opisów, zamieszczamy je poniżej:

1. Odniesienie do obchodów 700-lecia:

Znak Dziedzictwa Europejskiego promuje uniwersalne wartości humanistyczne i trwały wkład poszczególnych społeczności do kultury Europy i świata. Fundamentem wielokulturowości dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów było poszanowanie praw i swobód religijnych ludzi różnych kultur, zamieszkujących nasze państwo. Lublin, choć znajdował się na ziemiach etnicznie polskich, z racji pełnienia funkcji ośrodka władzy sądowniczej dla prowincji Małopolski, do której włączona była Ukraina z Kijowem, był miejscem częstych wizyt ruskich bojarów i magnatów, dla których została wybudowana cerkiew prawosławna. W okresie wojen religijnych i prześladowań innowierców w Europie Zachodniej i Południowej, Polska była azylem dla Żydów, a sam Lublin był nazywany Jerozolimą Królestwa Polskiego. Pałace magnackie – Leszczyńskich i Firlejów i ich pozycja społeczno-polityczna o świadczą o silnej pozycji wyznawców kalwinizmu w Lublinie w II połowie XVI i na początku XVII wieku. Mijany kościół ewangelicko-augsburski świadczy o zorganizowanej społeczności Niemców – wyznawców luteranizmu, którzy wnieśli wielki wkład w rozwój gospodarczy, społeczny i kulturalny Lublina w drugiej połowie XIX wieku. Ich dokonania symbolicznie reprezentują Szkoła im. Vetterów i obecny browar „Perła”, założony przez rodzinę niemieckich przemysłowców.

Ponieważ w katalogu imprez nie ma tylko naszych opisów, zamieszczamy je poniżej:

1. Odniesienie do obchodów 700-lecia:

Trasa: Lublin City-Tour: NAJSTARSZE LUBELSKIE POMNIKI’ jest prezentacją świadomości historycznej dawnych mieszkańców Lublina oraz ich wkładu w przekazaniu pamięci następnym pokoleniom. Same obchody 700-lecia są okazją do przypomnienia najważniejszych wydarzeń w historii miasta oraz pamięci o doniosłych wydarzeniach w historii Polski. Ze względu na rozmiary tego zagadnienia, temat redukujemy do 600-lecia Lublina, pozostawiając ostatnie rozległe stulecie. Pomniki, oprócz obiektów, są wizytówką miast. Warto zwrócić uwagę na najstarsze pomniki w mieście, skoro sięgamy pamięcią aż 700 lat wstecz.

NASZE IMPREZY JAKO JEDYNE, NIE ZOSTAŁY OPISANE W KATALOGU „LUBLIN SEZON”, MIMO ŻE ZOSTAŁY ZŁOŻONE DO URZĘDU MIASTA! Spośród 21 imprez, zgłoszonych przez PTTK, wszystkie zostały umieszczone z opisami. Nam nie umieszczono żadnego opisu! W ubiegłym roku, w ramach „promocji” naszej usługi, w katalogu imprez pod nazwą Lublin City-Tour umieszczono … zdjęcie trolejbusa „Ziutka”.

Ponieważ nie umieszczono naszych opisów w katalogu, zamieszczamy je na Facebooku:

1. Odniesienie do obchodów 700-lecia nadania praw miejskich Lublinowi”

Trasa: „Lublin City-Tour: ŚRÓDMIEŚCIE” ma przedstawić
rozwój terytorialny miasta – aż do początków XX wieku. KUL jest jednym z niewielu ewenementów Lublina – jedyna katolicka uczelnia, istniejąca po wojnie w całym systemie komunistycznym. Najstarszy lubelski uniwersytet szczyci się tym, że jego profesorem był, a obecnie jest patronem, święty Jan Paweł II. (Założyciel KUL-u, ks. Prof. Idzi Radziszewski został wybrany na Lublinianina XX wieku). Najpiękniejsza ulica Lublina – Krakowskie Przedmieście przedstawia nam rozwój miasta w XIX i w XX wieku. Druga reprezentacyjna ulica Śródmieścia – Narutowicza ukazuje nam obiekty ważne dla historii i kultury miasta – teatr, kościół Wniebowzięcia NMP – votum króla Jagiełły za zwycięstwo pod Grunwaldem. Kościół św. Pawła jest najwspanialszym zabytkiem tzw. renesansu lubelskiego (lokalnej odmiany stylu – przymiotnik „lubelski” świadczy o roli Lublina w promowaniu nowej formy w sztuce). Szkoła im. Vetterów i pobliski browar są przykładami wkładu cudzoziemców w rozwój gospodarczy miasta, a ich działalność filantropijna i społeczna świadczą o zaangażowaniu się tych ludzi w sprawy miasta i jego mieszkańców. Barokowe seminarium duchowne z kościołem Przemienienia Pańskiego jest też kulturowym ewenementem Lublina – nieznane szerzej reliefy pocztu królów Polski zachwycają swoją oryginalnością.

2. Syntetyczny opis imprezy:

Trasa: „Lublin City-Tour: ŚRODMIEŚCIE” ma pokazać drugą po Starym Mieście część miasta, która zaczęła się rozwijać już od początku XV wieku, a w XIX i w XX wieku przejęła główne funkcje miasta.
Mijane po drodze pałace świadczą o zróżnicowanym podziale administracyjnym miasta oraz o roli trybunału w rozwoju dawnego Lublina,
kościół ewangelicki – o roli Niemców w rozwoju gospodarczym miasta, zwłaszcza w II połowie XIX wieku.
KUL – jest jednym z symboli Lublina, a wolne słowo, głoszone w czasach komunistycznej cenzury, miało wpływ na kształtowanie niezależnej świadomości Polaków.
Park Saski jest najpiękniejszym parkiem Lublina.
Nowoczesne Centrum Spotkania Kultur, Lubelskie Centrum Kultury, teatr i Wojewódzka Biblioteka Publiczna przypominają nam, że Lublin wyróżnia się pod względem życia kulturalnego.
Reprezentacyjny Plac Litewski z pomnikami jest miejscem pamięci historycznej,
zabytkowe kościoły: Wniebowzięcia NMP, św. Pawła i Przemienienia Pańskiego świadczą o życiu dawnych mieszczan lubelskich także poza murami Starego Miasta.
Obiekty architektury przy Krakowskim Przedmieściu, ul. Narutowicza i Chopina należą do najpiękniejszych w mieście.

Impreza jest tylko jedna – maksymalnie dla 13 osób.

Wyjazdy z Placu Zamkowego (przy schodach, obok ul. Kowalskiej):

1. 04.05.2017 r. – 9.00-10.00- Lublin City Tour: Najstarsze lubelskie pomniki – do 1918 roku.