Następna postać z cyklu „Stu sławnych lublinian i osób zasłużonych dla Lublina”. Jutro będzie przedstawiony założyciel i rektor XX-wiecznej lubelskiej jesziwy. Postacią na środę jest lubelski pisarz drugiej połowy XX wieku:

81. Szaniawski Klemens Junosza (1849-1898) – pisarz. Urodzony w Lublinie. Po wczesnej śmierci rodziców kształcił się w Łukowie i w Siedlcach. Przerwał naukę z powodu trudnych warunków materialnych. Pracował przez kilka lat w Izbie Obrachunkowej w Lublinie. Jako pisarz zadebiutował w czasopiśmie „Kolce” w 1874 r. W 1875 r. ożenił się z Karoliną Piasecką, która również była literatką. Następnie mieszkał w Warszawie, zajmując się działalnością dziennikarską i literacką. Był sekretarzem dziennika „Echo”, członkiem redakcji „Wieku”, „Wędrowca” i innych. Był stałym korespondentem „Gazety Lubelskiej” i „Kalendarza Lubelskiego”. W tym czasie pisał opowiadania, odnoszące się do tematyki lubelskiej: Cud na kirkucie i Szpada Hamleta (o aktorze lubelskiego teatru). Szaniawski świetnie charakteryzował postacie oraz stosunki społeczne na wsi i w mieście, zwłaszcza w środowisku Żydów. Najczęściej tworzył małe formy prozatorskie: opowiadania i nowele. Zmarł na gruźlicę w Otwocku. Rodzinne miasto Lublin urządziło pisarzowi uroczysty pogrzeb. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej. Na grobie postawiono mu pomnik – z jego popiersiem, piórem i gałązką lauru.