Powstaniec, sybirak, działacz społeczny i kulturalny, ojciec 10 dzieci wśród „Stu wybitnych lublinian i osób zasłużonych dla Lublina”. Postacią na sobotę będzie jeden z powojennych architektów i budowniczych UMCS. W piątek jest prezentowany Henryk Wiercieński:

89. Wiercieński Henryk (1843-1923) – działacz niepodległościowy i społeczny. Urodzony w Kłodnicy koło Bełżyc. Uczył się w Gimnazjum Gubernialnym w Lublinie. W l. 1860-1863 studiował w Kijowie i w Warszawie. W czasie powstania styczniowego walczył w oddziale M. Langiewicza w wielu bitwach na Kielecczyźnie. Po dostaniu się do niewoli carskiej został zesłany na Syberię. Powrócił do kraju w 1869 r. Na skutek problemów finansowych sprzedał gospodarstwo rodzinne, przenosząc się do Nałęczowa, a w okresie I wojny światowej – do Lublina. Prowadził aktywną działalność publicystyczną i naukową. Napisał około 2 tysiące artykułów do około 70 czasopism, zajmował się demografią statystyczną, dokumentując stosunki narodowościowe i wyznaniowe na Lubelszczyźnie. Działał w wielu organizacjach – w Lubelskim Towarzystwie Rolniczym, w Towarzystwie Opieki nad Zabytkami Przeszłości, w Polskim Towarzystwie Krajoznawczym. Był przewodniczącym Komitetu Przeniesienia Prochów Powstańców 1863 r. na cmentarz przy ul. Lipowej. Żonaty, miał 10 dzieci – syn Krystyn był lubelskim malarzem, twórcą portretów wielu osobistości Lublina. H. Wiercieński jest patronem lubelskiej ulicy.