Dowódca w powstaniu styczniowym, stracony w Lublinie wśród dwustu wybitnych lublinian. W środę będzie przedstawiony nestor polskich fotografików, dokumentujący Lublin po I wojnie światowej oraz włoski architekt i sztukator. Poniżej – Kazimierz Bogdanowicz:

109. Bogdanowicz Kazimierz (1837-1863) – powstaniec. Urodzony w Nadrybiu, koło Puchaczowa. Chodził do Gimnazjum Gubernialnego w Lublinie. Brał aktywny udział w manifestacji horodelskiej, trzymając chorągiew ziemi chełmskiej. W czasie wybuchu postania styczniowego, w nocy z 22/23 stycznia, wraz z oddziałem liczącym 300 pieszych i 30 konnych, planował atak na garnizon rosyjski w Chełmie. Akcja się nie powiodła – Rosjanie zaskoczyli powstańców w Bukowej Małej i aresztowali powstańców. Więźniowie zostali jednak odbici przez oddział Józefa Grzywaczewskiego. Po połączeniu sił z innymi oddziałami, w dniu 17 lutego poniósł klęskę w walce z wojskami rosyjskimi pod wsią Rudka. 26 lutego został schwytany przez Rosjan w Zezulinie i przewieziony do Lublina. W czasie śledztwa nie wydał żadnego z powstańców i nie skorzystał z prośby cara o łaskę. Został rozstrzelany 6 marca i pochowany w zbiorowej mogile powstańców. W 1916 r. ciało Bogdanowicza i innych powstańców ekshumowano i przeniesiono do grobowca na cmentarzu przy ul. Lipowej. Na grobowcu był krzyż wykonany z jego dubeltówki (który zaginął). Imieniem Bogdanowicza została nazwana jedna z ulic na Węglinie Północnym.