8. Bechczyc-Rudnicka Maria (1888-1982) – pisarka, tłumaczka, krytyk teatralny. Urodziła się w Warszawie. Po ukończeniu szkoły średniej podjęła studia na Wydziale Historyczno-Filologicznym w Petersburgu, a następnie w Paryżu. Przed wojną była nauczycielką języka francuskiego w warszawskim gimnazjum, zajmowała się działalnością publicystyczną i przekładami z literatury obcej. Jako pisarka zadebiutowała w 1935 r. W październiku 1944 r. przybyła do Lublina, organizując Wojewódzki Wydział Kultury i Sztuki. W l. 1947-1964 była kierownikiem literackim Państwowego Teatru im. J. Osterwy w Lublinie, w l. 1949-1952 – prezesem lubelskiego oddziału Związku Literatów Polskich, w l. 1960-1965 – redaktorem naczelnym „Kameny”. Pisała artykuły, eseje, felietony i recenzje teatralne, zajmowała się przekładami z literatury francuskiej i rosyjskiej. Redagowała wydawnictwa, dokumentujące życie kulturalne w powojennym Lublinie i działalność lubelskiego teatru. Wydała słownik bibliograficzny lubelskich pisarzy. Spośród jej wielu utworów Wydawnictwo Lubelskie opublikowało „Godziny osobliwe” „Uchylanie masek” oraz zbiór opowiadań pt. „Nagłe zamyślenia”.