12. Cangerle Jan (XVII wiek) – architekt pochodzenia włoskiego. W kościele Świętego Ducha w Lublinie dobudował w 1608 r. kaplicę św. Stanisława i wykonał sztukaterię. Po 1611 r., kiedy król Zygmunt III Waza wydał zgodę na przebudowę baszty północnej w murach obronnych miasta na kaplicę kościelną przy kościele dominikanów, z fundacji litewskiego magnata, wojewody kijowskiego, Janusza Tyszkiewicza, mistrz Cangerle wybudował kaplicę, zakończoną kopułą. Wygląda ona imponująco od ulicy Podwale i od Alei Unii Lubelskiej. Toteż zespół kościelno-klasztorny, oglądany od strony dawnych Stawów Królewskich nazwano Lubelskim Wawelem. Kopuła nad kaplicą, jest największą renesansową kopułą w Lublinie. Oryginalnym rozwiązaniem, nie spotykanym gdzie indziej, jest wydłużenie prezbiterium o kaplicę z przodu. Jego arcydzieło uzupełnili dwaj mistrzowie: Jan Baptysta Falconi – autor rzeźb żydowskich królów i patriarchów oraz Tomasz Muszyński – autor fresku Sąd Ostateczny. Pod koniec XVIII wieku kaplica została oddzielona klasycystycznym ołtarzem i dla turystów jest obecnie niedostępna. Mistrz Cangerle znany jest również jako autor budowy kościoła św. Anny w Kodniu.