5. Lublin w końcu XIII wieku – miastem polskim, czy ruskim?

Pojawiają się informacje, że na przełomie XIII i XIV wieku (do roku 1308), Lublin był pod panowaniem ruskich kniaziów – Lwa i Jura. Ta opinia jest też naciągana. Kiedy po śmierci Leszka Czarnego, na tron krakowski wstąpił na krótko (na 2 lata), książę wrocławski Henryk IV Prawy, prawdopodobnie w Lublinie osadził się Łokietek, korzystając z poparcia Lwa Halickiego. Po śmierci Henryka, kiedy o tron krakowski trwała walka między królem Czech Wacławem II, a księciem wielkopolskim, Przemysłem II, Lublin znalazł się poza obszarem ich walki o władzę. Tu więc prawdopodobnie rządził ten trzeci, korzystający ze wsparcia ruskiego. Warto pamiętać, że sojusz kujawskiego księcia, osadzonego we wschodniej Małopolsce, był umocniony małżeństwem siostry Łokietka Eufemii z Jurem Halickim. Trudno określić relacje między obu książętami, ale nie jest wykluczone, że słaby w tym czasie Łokietek musiał się podporządkować ruskiemu kniaziowi. Jest też prawdopodobne, że stolicą autonomicznego wówczas księstwa Łokietka był właśnie Lublin. Lublin był więc centrum jego tymczasowego księstwa, skąd organizował wypady w głąb królestwa Wacława II, zdobywając Sandomierz, a nawet Wiślicę.