Kościół pielgrzymkowy (zab. UNESCO) – uważany za najpiękniejsze rokoko na świecie. Pod względem kształtu bryły oraz wystroju – figur Świętych, bawarską świątynię najbardziej nam przypomina bazylika w Lubartowie – budowana w tym samym czasie.

Wśród wielu eksponatów jest „nos Pinokia” – maska dla oszczerców i kłamców z długim nosem, stosowana na długo przed książką C. Collodiego, który wymyślił drewnianego pajacyka z długim nosem. Jest też „świński ryj”. Obie maski przydałyby się niektórym politykom.

Dla wielu to wymysł legendy – a tam oryginał! Z przodu – metalowe zęby, wysunięte do przodu – jak w pile, z tyłu – serduszko. Bynajmniej nie z powodu miłości do ukochanej, ale… żeby ewentualnemu intruzowi przeszkadzał ostry klin u góry. Gorzej – jak rycerz zgubił klucz, albo zginął na wojnie. Alles Gute! – rzekł spokojny mąż, odjeżdżając na dłuższy czas w delegację.

Można się tam dostać mostem, statkiem oraz metrem pod Bosforem (według mojej opinii – najpiękniejszym na świecie). Meczet wybudowany przez architekta Sinana dla Mihrimah – córki Sulejmana Wspaniałego. Ten sam architekt zasłynął przede wszystkim z meczetu dla sułtana (nagrobek sułtana przy meczecie umieszczony wcześniej) oraz dwóch zabytków UNESCO – meczetu w Edirne i mostu na Neretwie w Mostarze.

Mój imiennik (Wojciech z Bobowej – tak jak ja) był wysoko postawionym urzędnikiem na dworze sułtańskim (jeden wiek po Sulejmanie), poliglotą, dyplomatą, pierwszym człowiekiem, który spisał muzykę turecką i islamską, tłumaczem Nowego Testamentu na język turecki, a ponadto – malarzem. Był pierwszym Polakiem, który odwiedził Mekkę. Rzecz jasna – musiał przyjąć islam (tak jak serialowa Roksolana – Hürrem). Jego islamskie nazwisko brzmiało dość pospolicie: Ali Bej.